آن کیست کز روی کرم ،  با ما وفاداری کند

                                برجان بد کاری چون من ،  یکدم نکو کاری کند

اول ببانگ نای و نی ،  آرد بدل پیغام وی

                                وآنگه به یک پیمانه می ،  با من وفاداری کند

دلبر که جان فرسود ازو ،  کام دلم نگشود ازو

                                نومید نتوان بود ازو  ، باشد که دلداری کند

گفتم گره نگشوده ام  ، زان طرّه تا من بوده ام

                                گفتا منش فرموده ام ،  تا با تو طرّاری کند

پشمینه پوش تند خو  ، از عشق نشنیدست بو

                                از مستیش رمزی بگو  ، تا ترک هشیاری کند

چون من گدای بی نشان ،  مشکل بود یاری چنان

                                سلطان کجا عیش نهان  ، بارند بازاری کند

زان طره پر پیچ و خم ،  سهلست اگر بینم ستم

                                از بند و زنجیرش چه غم  ، هر کس که عیّاری کند

شد لشکر غم بی عدو ،  از بخت میخواهم مدد

                                تا فخرالدین.عبدالصمد  ، باشد که غمخواری کند

با چشم پر نیرنگ او  ، حافظ مکن آهنگ او

                                کان طُرّه شبرنگ او  ، بسیار طراری کند